W uśmiech na licach zimnych księżyca - zbyt zimnych! - patrzyłem przez chwilę. Skrył go pomału obłok jak całun.
Poe
niedziela, 6 listopada 2016
venit hiems
Bonum vespere.
W uśmiech na licach zimnych księżyca - zbyt zimnych! - patrzyłem przez chwilę. Skrył go pomału obłok jak całun.
Poe
W uśmiech na licach zimnych księżyca - zbyt zimnych! - patrzyłem przez chwilę. Skrył go pomału obłok jak całun.
Poe
Subskrybuj:
Posty (Atom)